Lucien Kuijsten is 41 jaar oud en woont samen met zijn vrouw Miranda en zijn kinderen Roan (11 jaar) en Elin (8 jaar) in Best. Januari 2021 is hij begonnen met de opleiding Verzorgende IG/MZ niveau 3. Lucien: “Hartstikke spannend natuurlijk, want ik werkte ruim 20 jaar op kantoor in de grafische industrie. Dus alles wat ik weet van drukwerk, machines en commercie, daar heb ik nu niet zoveel meer aan. Ik heb geen zorgachtergrond en moet dus alles van A–Z gaan leren.”
”De zorg is echt iets voor jou, waarom doe je er niets mee?!”
“De koek in de grafische industrie was gewoon op voor mij. Dat gevoel had ik al langer, maar ik deed er niets mee. Afgelopen zomer had ik geen baan en daardoor kon ik me, samen met een loopbaanadviseur, gaan verdiepen in wat ik nu echt graag zou willen en kunnen. De zorg speelde al langer door mijn hoofd en na meerdere gesprekken kwam dit ook bij het loopbaanadvies naar boven. Eerst durfde ik mezelf er niet helemaal aan over te geven, totdat mijn vrouw zei: ”De zorg is echt iets voor jou, waarom doe je er niets mee?!” Dit was het laatste zetje wat ik nodig had en zo ben ik bij Valkenhof terecht gekomen.”
Veel eerder moeten doen
“Als ik nu de vraag krijg: “Bevalt het?”, dan kan ik volmondig zeggen dat ik dit veel eerder had moeten doen. Dus ja, het bevalt mij heel erg goed. Dit heb ik natuurlijk ook te danken aan het team van De Lauden (locatie De Bogen) waar ik mijn eerste jaar doorbreng. Hier krijg ik alle ruimte om te wennen, te ontdekken en te leren. En dat op een manier waarbij ik me echt welkom voel en onderdeel ben van het team. Dat maakt het vroege opstaan en de weekenddiensten (die ik natuurlijk niet gewend was) wel goed!”, aldus Lucien.
Mannen in de zorg
Lucien: “In de zorg werken niet veel mannen, dat is jammer. Het moet je wel liggen natuurlijk, maar dat geldt voor alles. Eigenlijk maakt het niet veel uit of je een man of een vrouw bent. Ik merk in de dagelijkse zorg niet dat bewoners anders op mij reageren omdat ik een man ben.”
De eerste indrukken die Lucien van Valkenhof had waren al goed (anders was hij natuurlijk niet gestart, zegt hij) en nog steeds is hij positief. “De communicatie verloopt goed en helder, dat vind ik fijn. Het gevoel van “erbij horen” waar ik het eerder over had, is heel sterk en de mogelijkheden om te kunnen leren zijn ruim aanwezig. Ik hoop nog lang bij Valkenhof te werken en misschien wil ik uiteindelijk nog verder gaan als verpleegkundige. Maar eerst deze opleiding maar eens afronden! Hopelijk heb ik een paar mannen (of vrouwen) kunnen overtuigen en wie weet lopen we elkaar nog tegen het lijf of werken we volgend schooljaar wel samen, het zou zomaar kunnen!”