Nieuws

We spreken met Rian de Lepper, 55 jaar oud en werkzaam als Zorghulp op De Valk BG.

Wat voor iemand moet je zijn om dit werk goed te kunnen doen?

“Je moet het leuk vinden om met mensen te werken, de ouderen in de watten willen leggen. De mensen beschouwen als je eigen familielid. Ook als je een slechte dag hebt, moet je toch vriendelijk zijn en lief kunnen glimlachen. Het is fijn als je er zelf blij van wordt om het anderen naar de zin te maken of ze te helpen, dan is deze baan je echt op het lijf geschreven. Knuffelen, oprechte aandacht geven en altijd vrolijk zijn. Dit hebben onze cliënten nodig! En tot slot; ook zelf netjes en verzorgd zijn, want anders krijg je dat te horen! “Wat zie jij eruit!” Sommige cliënten zijn misschien dement, maar ze zijn niet blind.”

Waar geniet je van?

“Ik vind het heerlijk om voor de mensen te zorgen. Een luisterend oor bieden, helpen met eten, samen een kop koffie drinken, verrassen met een lekker gebakje. Het is soms best hard werken, maar als ik wat tijd over heb kan ik de dames nog extra verwennen door de nagels te lakken en de haren te föhnen. Ik heb ooit in een ver verleden een kappersopleiding gedaan, dus dat komt dan goed van pas.”

Wat zijn de minder leuke kanten van je baan?

“Wat zo mooi is aan dit werk, is de band die je opbouwt met de cliënten. De keerzijde van de medaille is dat sommige cliënten overlijden, dit hoort erbij, maar het afscheid nemen maakt me verdrietig. Ik heb zelf veel meegemaakt in het leven en door die levenservaring kan ik hier gelukkig goed mee om gaan. Het onregelmatig werken en weekenddiensten vind ik geen enkel probleem!”

Wat in je baan geeft je de meeste voldoening?

“Alles! Ik doe mijn werk niet voor 100%, maar voor 1000%. Er voor de mensen zijn. Op een respectvolle, liefdevolle manier ondersteunen bij de eetmomenten en een praatje maken, heerlijk vind ik dat. Ik ga altijd met plezier naar mijn werk. Ik krijg vaak te horen: “Wat bende toch een schatje”, dan kan mijn dag niet meer stuk! Voor het geld hoef ik het niet te doen, in mijn vorige functies verdiende ik veel meer, maar toen voelde ik me niet zo gelukkig als hier. Dit werk wil ik blijven doen tot aan mijn pensioen en daarna hoop ik als vrijwilliger ook een bijdrage te kunnen leveren.”

Een bijzondere ervaring?

“Ik maak elke dag mooie momenten mee. Wat ik heel bijzonder vind, is de speciale band die ik heb met de cliënten met zwaardere gedragsproblematiek. Ik heb mogen werken met een vinnige tante, die vaak tegenwerkt, niets wil en door haar ziektebeeld niet altijd vriendelijk is. Ik voel haar emoties goed aan en kan hier op de juiste manier naar handelen, zodat we toch op een prettige manier bepaalde taken gedaan krijgen. Ik vind het lastig om mensen te moeten ‘pushen’, dus ik probeer daar een positieve draai aan te geven waardoor ik hetzelfde resultaat kan bereiken.”

Wat vind je van Valkenhof?

“Een heel mooi bedrijf. De uitstraling van Valkenhof viel me altijd al op, de bescheidenheid. Ik kan hier mezelf zijn. Ik kom uit de stad en ik moest in het begin wel een beetje wennen aan het ‘dorpsgevoel’ wat hier heerst. Het ‘ons kent ons’, de betrokkenheid met en naar elkaar! Maar ik voel me hier zeker thuis.“

Interview met Marian van Kuijk – Helpende Plus – De Vlasgaard

Marian is 54 jaar en geboren in Neerpelt, België. Ze is haar carrière begonnen bij Phillips als administratief medewerkster. Vier jaar later is ze aan de slag gegaan in de zorg als Alfahulp, waar ze mensen thuis hielp met poetsen. In 2002 maakte ze de overstap naar Thuiszorg Kempenstreek. Hier werkte ze als Thuishulp A en na een jaar werd ze opgeleid tot Helpende Plus. Dit heeft ze 12,5 jaar gedaan, tot er in 2015 een reorganisatie plaatsvond binnen Zuidzorg.

Mijn passie voor het vak overdragen
“Op 1 juli 2015 ben ik met veel plezier begonnen bij Valkenhof, als Helpende Plus. Inmiddels werk ik ook als werkbegeleider, wat inhoudt dat ik stagiaires en leerlingen mag begeleiden. Erg leuk om te doen, vooral om mijn passie voor het vak over te dragen! Ik werk op locatie De Vlasgaard, afdeling twee. Dit is een gesloten afdeling waar cliënten met Alzheimer wonen. Ik verzorg de mensen door ze te helpen met opstaan, wassen en aankleden. Ook verricht ik lichte wondverzorging en zorg ik ervoor dat de medicatie wordt toebedeeld. Daarnaast help ik mee met de lunch en het verzorgen van dagelijkse activiteiten voor de cliënten.”

Wat maakt dat je dit werk graag doet?
“Het mooiste aan dit vak vind ik écht het zorgen voor de mensen! Op hun goede, maar ook op hun ‘slechte’ momenten. Ik vind het een uitdaging om juist in lastige situaties de mensen op een prettige en warme manier te helpen. En het geeft mij vooral een goed gevoel om de cliënten een mooie tijd te geven in de laatste fase van hun leven. Ik heb hele fijne collega’s om mee te werken, dat maakt het werken natuurlijk ook leuk. En de afwisseling… je weet nooit hoe de dag loopt, elke dag gebeurt er wel iets nieuws.”

Zijn er ook nadelen aan jouw werk?
“Het lastige aan ons werk is dat de werkdruk steeds groter wordt. Er is steeds meer en complexere zorg nodig, maar er zijn structureel te weinig collega’s. We moeten steeds meer doen, in minder tijd. Je kunt dan niet altijd de kwaliteitszorg leveren die je graag zou willen leveren.”

Hoe heb je de corona periode ervaren?
“In de beginfase van corona was het heel erg wennen en pittig. We konden door corona in de laatste fase niet altijd de warme zorg geven die mensen verdienen. Wel hebben we hulp gekregen van mensen van buiten de organisatie, die zich vrijwillig aanmeldden om ons mee te helpen in de zorg. Dat vond ik een hele mooie gedachte. Verder zijn we als team dichter tot elkaar gekomen, mede door corona.”

Zijn er speciale momenten geweest?
“Een cliënt vroeg me of ik nog een keer samen met haar wilde bidden. Ze pakte mijn hand vast en gaf hier een kus op. Twee dagen later overleed zij. Het is dan toch fijn om hier nog een goede laatste herinnering aan te hebben. De cliënten zijn ons heel dankbaar voor de kleine dingen die we doen.”

Waarom werk je graag bij Valkenhof?
“Valkenhof is een mooi bedrijf waar je kansen krijgt om te groeien. Zeker ook tijdens corona dacht Valkenhof goed aan de medewerkers. Kleine dingen, zoals een presentje op zijn tijd, dat deed mij goed. Ook probeert Valkenhof haar medewerkers echt te helpen en te laten groeien als collega en mens. Als er iets op persoonlijk vlak speelt, wordt er mee gedacht en samen gekeken naar een goede oplossing.”

Interview met Wendy Baeten, Verzorgende IG Wijkteam 

“Ik werk vanaf 2002 in de zorg, ik ben begonnen bij Archipel in Eindhoven. Daar heb ik met veel plezier gewerkt, maar ik wilde dichter bij huis gaan werken. Ik wist dat het werken bij Valkenhof ook prettig zou zijn en dat alles daar goed geregeld is.” 

Werk-privé balans 
“Ik heb binnen Valkenhof eerst een paar jaar in de flexpool gewerkt en vond het leuk om de verschillende afdelingen te leren kennen. Een groot voordeel van flexen is dat je zelf je werkdagen en diensten kunt inplannen. Dit vond ik destijds heel belangrijk, omdat ik alle aandacht aan mijn zoontje wilde geven en thuis wilde zijn wanneer dit nodig was.”

Wat mijn vak zo mooi maakt? 
“Inmiddels werk ik sinds enkele jaren binnen het Wijkteam van Valkenhof. Ik doe dit werk met veel liefde en plezier! Ik heb nu meer verantwoordelijkheid en dit gecombineerd met de verpleegtechnische vaardigheden, maken de functie leerzaam en leuk! Ook blijft het elke dag een uitdaging om je werk goed uit te voeren.” 

Waarom ik het zo goed naar mijn zin heb bij Valkenhof? 
“Allereerst is de sfeer onder collega’s top. Als ik een keer wil ruilen of ondersteuning nodig heb, is er altijd wel iemand bereid om te helpen. We hebben een groot team, dat maakt dit makkelijker. In het wijkteam werk ik heel zelfstandig. Ik kan op mijn eigen tempo door de wijk rijden, heerlijk! Ik kom bij de mensen thuis, die sfeer is toch anders dan op een afdeling. En doordat ik vaak op mezelf ben aangewezen leer ik extra veel. Uiteraard probeer ik alles zoveel mogelijk zelf op te lossen, maar als ik twijfel of als er is iets aan de hand is, bel ik een collega. Alle collega’s hebben een mobiele telefoon en tablet bij zich, dus hulp is altijd in de buurt. Dat is fijn gevoel. 

Ik vind de werktijden heel fijn, ook met kleine kinderen is mijn werk goed te combineren. Je kunt korte diensten werken en daardoor op tijd klaarstaan voor het thuisfront. Binnen het Wijkteam is het natuurlijk, net als op de afdelingen, best wel aanpoten. Maar het werk, de omgeving en de cliënten vind ik prettig en daarom wil ik de komende jaren heel graag bij Valkenhof blijven werken!”

Interview met Laura Noten, Verzorgende IG bij Valkenhof.

Laura Noten (29), is getrouwd en moeder van een zoon van 11 maanden oud en woont in Bergeijk. “Van jongs af aan wist ik al dat ik in de zorg wilde gaan werken om voor mensen te kunnen zorgen. Vooral voor de oudere generatie, die vroeger zelf hard hebben moeten werken. Deze cliënten zeggen vaak: “Oud worden is fijn, maar het komt niet zonder gebreken”. En dat vind ik de kunst van zorgen voor mijn cliënten: Deze gebreken verzachten door een glimlach of een grapje…”

“Ik ben nu 11 jaar in dienst bij Valkenhof in Valkenswaard. De eerste vijf jaar ben ik werkzaam geweest in, zoals we het toen noemden, het verzorgingshuis. Daar ben ik van een onzekere verzorgende gegroeid naar een zelfverzekerde, ervaren verzorgende die elke dag de beste zorg wil bieden aan iedere cliënt. Na die eerste vijf jaar wilde ik meer uitdaging en mocht ik gaan werken op de revalidatie afdeling. Hier werk ik nu nog en ben ik op mijn plek! De meeste cliënten die bij ons binnen komen, moeten weer volledig leren om alles zelf te doen in voor hen nieuwe omstandigheden. Het leukste vind ik om mensen te motiveren om steeds meer zelf te doen, waardoor ze weer naar huis kunnen. We gebruiken dan ook de volgende spreuk op de afdeling: ‘Help mij het zelf te doen’. Ik zie het als een uitdaging om het verblijf bij ons zo prettig mogelijk te maken!”

Up-to-date blijven

“Op de revalidatie afdeling voeren we relatief veel verschillende verpleegtechnische handelingen uit, van sondevoeding tot wondpompen. Zo blijf ik bekwaam in deze handelingen en mijn kennis houd ik up-to-date middels ons digitaal leersysteem.”

Valkenhof voelt vertrouwd en warm

“We hebben een heel fijn team, waarin ieder zijn/haar eigen kwaliteiten heeft. We voelen elkaar goed aan. Ons team bestaat uit medewerkers van verschillende leeftijden en dat is leuk! Vanuit mijn ervaring kan ik iedereen aanraden om bij Valkenhof te komen werken!”

Lindsay Huibers werkt in het Wijkteam Van Valkenhof als leerling Verpleegkunde niveau 4.  

“Ik begon mijn loopbaan als gastvrouw bij Archipel, omdat mijn dementerende opa daar werd opgenomen. Ik nam een deel van de zorgen op mij en het werd mij steeds duidelijker dat ik wilde werken in de zorg. De opleidingen Jeugd- en gehandicaptenzorg en Medisch secretaresse die ik eerder gevolgd heb, hebben hier ook aan bijgedragen.” 

 

Steentje bijdragen
“Vanuit Archipel kreeg ik de kans om de opleiding Verzorgende IG te volgen. Vanwege de woon-werk afstand ben ik overgestapt naar Valkenhof, waar ik mijn opleiding heb voortgezet. Ik werk nu zeven jaar met veel enthousiasme bij Valkenhof en heb inmiddels op verschillende afdelingen mijn steentje bijgedragen. Tijdens mijn opleiding voor Verzorgende IG werkte ik op een somatische afdeling op Kempenhof. Na het behalen van mijn diploma, ben ik overgestapt naar het verzorgingstehuis.” 

Op weg naar diploma niveau 4
“Mijn voorkeur lag altijd al bij een psychogeriatrische afdeling, een afdeling met dementerende bewoners. Ik ben namelijk van nature rustig, goed in de omgang en zorg voor een goede benadering en huiselijke sfeer. Tijdens mijn vaste nachtdienst bij de Vlasgaard vond ik het prettig dat ik zowel in teamverband als zelfstandig kon werken. 
Ik heb vanuit Valkenhof de kans gekregen om door te stromen naar niveau 4, dus ik hoop ook dit diploma te behalen! Momenteel werk ik in de thuiszorg en dat doe ik graag, omdat ik daar veel leer. Ik ga zelfstandig op pad en kom bij verschillende cliënten thuis. Zij zijn dankbaar als we komen, heel leuk!” 

Met heel mijn hart
“Ik ga graag naar mijn werk, dit komt ook door de fijne teams binnen Valkenhof. Iedereen helpt elkaar waar nodig en collega’s zijn er voor elkaar. Ik doe mijn werk met heel mijn hart en hoop nog vele jaren bij Valkenhof te mogen werken.” 

Samen met zorgorganisaties Amaliazorg, Ananz, Archipel, Sint Annaklooster, Joriszorg, Oktober en Vitalis Woonzorg Groep bereikten we op 8 december een mijlpaal met een voor Nederland unieke samenwerking. We werken vanaf dan met één systeem waarin de vraag naar zorg en ons gezamenlijk zorgaanbod samenkomt. Het doel is om ouderen met een zorgbehoefte zo snel mogelijk de juiste zorg op de juiste plaats te bieden. Normaal is er veel tijd nodig om zo’n samenwerking tot een succes te maken. “Door corona kwam dit proces in een ongelooflijke stroomversnelling”, vertelt Pascale Bartels enthousiast. Zij is als kartrekker namens Vitalis nauw betrokken bij deze samenwerking.

Optimale inzet van beschikbare zorg

De acht klantencentra zien de vraag naar zorg stijgen. Meer zorgplekken creëren is echter lastig omdat er een personeelstekort is. Het optimaal inzetten van beschikbare zorgplekken is dan ook belangrijker dan ooit. “Daarnaast zien we dat adviseurs van de zorgorganisaties met dezelfde cliënten bezig zijn, zonder dat ze dat van elkaar weten”, vertelt Pascale. “Opgeteld lijken er 1600 mensen op de wachtlijsten te staan. Maar als je beter kijkt, blijkt dat ruim 500 cliënten op meer dan één lijst staan. Dat betekent dubbel werk voor de zorgprofessionals. En voor de cliënt of mantelzorger is het lastig om te weten bij wie ze moeten zijn of waar ze het snelst een passende zorgplek krijgen. We willen bijvoorbeeld leegstand voorkomen, doordat iedereen nog aan het rondbellen is.”

Eén totaaloverzicht van vraag en aanbod

Zo ontstond het idee om vraag en aanbod van alle zorgaanbieders in de regio overzichtelijk bij elkaar te brengen. Eén regionaal vraag-aanbodsysteem dus. Pascale: “Door deze nieuwe samenwerking werken we efficiënter. En hebben we sneller, betere oplossingen en informatie. We kijken over onze eigen organisatiegrenzen heen. Hierdoor weten we welke cliënten er in de regio op een zorgplek wachten, én zien we welke zorgaanbieder welke bedden beschikbaar heeft. “

Voordelen voor cliënt en zorgaanbieders

Vaak is het belang om snel passende zorg te bieden zo groot dat mensen niet meteen op hun voorkeursplek terecht komen. Dan is een tussenplaatsing nodig. Het nieuwe systeem biedt goede informatie over waar cliënten verblijven terwijl ze wachten op hun uiteindelijke plek. Komt er ergens een bed vrij, dan is te zien welke cliënten op die kamer wachten en waar ze nu verblijven. Pascale: “Als je dan een slimme plaatsing doet, maak je met één vrijgekomen bed, zo een aantal mensen blij”. Het is ook efficiënter werken met het systeem. Mensen staan namelijk niet meer op meerdere wachtlijsten. Daardoor verloopt het contact met de cliënt via één organisatie. Deze dossierhouder werkt samen met de andere aanbieders. Een ander bijkomend voordeel is dat er inzicht is in de ontwikkeling van vraag en aanbod op regionaal niveau.  Dit levert waardevolle managementinformatie op, op basis waarvan deelnemers beleid en of afspraken kunnen maken

Corona als stroomversneller

Iedere zorgorganisatie houdt de regie over zijn eigen wachtlijst. Er komt dus geen centrale toewijzing van zorgplekken. Die was er begin dit jaar wel. Na het uitbreken van het coronavirus zetten veertien zorgorganisaties en ziekenhuizen in Eindhoven en omgeving het Regionaal Aanmeld Centrum (RAC) op. Hierin zorgden ze samen voor een betere doorstroom van COVID-patiënten vanuit de ziekenhuizen naar andere zorginstellingen. Een snelle en goede inventarisatie van beschikbare plaatsen bij de zorgaanbieders was hierbij essentieel. De ziekenhuizen zorgden voor een overzicht van welke patiënten naar een zorginstelling konden. Vervolgens maakte het RAC de match en werden de patiënten overgeplaatst naar een VVT-organisatie.

“Door deze noodzakelijke, plotselinge en intensieve samenwerking werd duidelijk dat er mooie kansen waren voor een structurele samenwerking”, zegt Pascale.  Dus besloten de bestuurders om door te pakken. Vanuit en onder leiding van het WoonincPlusVitalis klantencentrum werkten de zorgaanbieders zes maanden enthousiast en hard samen. Met als doel om vanaf eind dit jaar allemaal vanuit één en hetzelfde vraag- en aanbodsysteem te werken. Een mooi resultaat!

Maaike Feenstra-Jolles volgt de BBL opleiding Verzorgende IG/MZ en werkt bij de Vlasgaard, één van de locaties van Valkenhof. Zij vertelt over de keuzes die ze gemaakt heeft en hoe ze in de zorg terecht is gekomen. 

Keuzes maken 

“Op de Mavo moest ik al een keuze maken voor een vervolgstudie. Ik las de informatiebrochures van verschillende studies, ging naar open dagen, deed beroepskeuzetesten en besprak het regelmatig met mijn moeder. Zij vond de zorg wel iets voor mij. Ze zei: Maaike, je bent sociaal, je kunt goed met mensen omgaan, je praat gemakkelijk, je bent flexibel en leergierig. Dat zijn eigenschappen die thuis horen in de zorg. Mooie woorden, maar ik dacht op dat moment dat de zorg niets voor mij was. 

Opleidingen en banen 

Ik heb opleidingen gevolgd in het toerisme, de horeca en agogisch werk met kinderen. Daarna heb ik allerlei banen gehad, onder andere in de horeca. Bij La Place heb ik veel geleerd in het omgaan met klanten, leidinggeven, koken en het begeleiden van nieuwe collega’s. Naast mijn werk gaf ik kookles aan kinderen en was ik vrijwilliger op school en bij de hockeyclub. 

Nieuwe uitdaging 

Een nieuwe uitdaging bleef kriebelen. Maar wat dan? Mijn moeder bleef terugkomen op de mogelijkheden binnen de zorg. Dit ben ik pas na haar overlijden in 2017 gaan bekijken, ik dacht dat ze misschien toch wel gelijk had. Ik had natuurlijk al wat meer ‘bagage’. 

Al snel kwam ik terecht bij Valkenhof, waar ik een dag mee heb gelopen en meteen enthousiast werd!  Niet alleen het verzorgen van cliënten, maar ook het helpen bij de maaltijden en de ondersteuning bij alle activiteiten vond ik erg interessant. Als ik een  opleiding op Niveau 3 zou gaan volgen, wilde ik naast het leren van medicijnen en verpleegtechnische handelingen ook alle ziektebeelden leren kennen. Ik heb met verschillende medewerkers van Valkenhof gesproken over de opleiding en werd steeds enthousiaster! Conclusie… Ik ben ervoor gegaan!  

Ik voel me hier prettig 

Ik ga één dag per week met veel plezier naar school en werk 24 uur bij Valkenhof, waar ik het heel goed naar mijn zin heb. Dit komt door alles wat ik leer, mijn collega’s, medestudenten en mijn begeleiders. En natuurlijk niet te vergeten, door de steun van mijn gezin. Ze staan 100% achter mijn keuze, wat ook belangrijk is om deze stap mogelijk te maken. Ik heb meer rust gevonden in mezelf en mijn moeder had dus gelijk… Ik pas in de zorg en voel me hier prettig!” 

Thea is bijna 40 jaar in dienst bij Valkenhof en heeft al veel voor onze organisatie betekend. Ze vertelt ons haar verhaal.

Hoe ben je bij Valkenhof terecht gekomen?

Op 18 jarige leeftijd stapte ik voor het eerst een verpleeghuis binnen, Kempenhof. Ik ging daar stage lopen voor mijn opleiding tot bejaardenverzorgster. Met mijn diploma op zak ben ik aan de slag gegaan bij Taxandria. Tijdens het wachten op mijn sollicitatiegesprek maakte ik een praatje met een bewoonster en zei: “Oh, dat zijn mooie goudvissen in het aquarium!”, waarop zij zegt: “Nou ik vind er niks aan”. Daar zat ik met mijn mond vol tanden, maar het weerhield mij niet. Sterker nog, na 40 jaar werk ik nog steeds bij Valkenhof en met veel plezier! Valkenhof heeft locaties in Valkenswaard en Leende en ik heb op alle locaties in Valkenswaard gewerkt.

Wat doe je precies als Verzorgende?

Samen met mijn collega’s ben ik verantwoordelijk voor de zorg van alle bewoners. Bij een nachtdienst bel ik voor ik begin iedere afdeling om de bijzonderheden door te spreken. Overige informatie lees ik in de rapportage. Na het verdelen van de taken, zet ik alle losse medicatie buiten de baxterrol uit. Mijn collega reageert dan op de alarmeringen, zodat ik niet word afgeleid. Vervolgens doen we wat in het zorgplan beschreven staat, zoals twee keer wisselligging en verschonen, drie virtuele rondes en medicatie. Buiten onze vaste werkzaamheden, komt er vaak ‘niet geplande’ zorg bij. Bij calamiteiten bel ik het team dat indien nodig contact opneemt met de arts.

Leven als een molletje

Als ik nachtdiensten werk, leef ik als een molletje, maar wanneer ik vrij ben geniet ik bijvoorbeeld van wandeltochten. Ik ben trots op mijn wandelmapje DommelRoutes dat ik in 2014 heb uitgebracht. Je loopt in zeven etappes langs de Dommel, van Peer naar Den Bosch. Ook organiseer ik samen met nog een paar andere mensen de jaarlijkse Valkenhof wandeldag.

Welk moment van zorg verlenen is je het meest bij gebleven?

Een van mijn taken als Eerste Verantwoordelijke Verzorging (EVV’er) was het voeren van opnamegesprekken. Een man en zijn zoon meldden zich voor een opnamegesprek, over de eventuele opname van hun vrouw/ moeder. De vrouw ging steeds verder achteruit in haar dementie en dwaalde s’ nachts, wat gevaarlijke situaties creëerde. Ze had altijd gezegd dat ze niet wilde worden opgenomen. Het was ontzettend zwaar voor hen, tranen vloeiden. Ook ik hield het niet droog, maar ook dan moet je professioneel zijn.

Wat is ‘goede zorg’ volgens jou?

Door de jaren heen is de zorgvraag steeds meer toegenomen. Valkenhof stimuleerde in de jaren 90 alle bejaardenverzorgsters om de opleiding IG, ziekenverzorgende, te gaan volgen. Dit heb ik ook gedaan, waarna ik op Kempenhof ben gaan werken. Daar heb ik mijn vak nog meer verbreed en heb ik met veel plezier gewerkt. Toen Taxandria werd verbouwd tot psycho geriatrisch verpleeghuis ben ik daar weer gaan werken. Mijn kracht ligt bij bewoners met dementie en door mijn jarenlange ervaring weet ik deze mensen op een juiste manier te benaderen. Het geeft mij vervolgens enorme voldoening en energie als ik een tevreden lach op het gezicht zie. Net dat kleine extraatje bieden, dát vind ik goede zorg.

Wat kenmerkt Valkenhof volgens jou?

Ik ben trots op Valkenhof, dat blijft investeren en luisteren naar de werknemers. Zo krijgen we bijscholing door e-learning en worden er cursussen aangeboden. We kunnen aangeven welke diensten we willen werken en hebben  een jaarplanning voor nachtdiensten. De omscholing van bejaardenverzorgsters naar verzorgende IG heeft de kwaliteit verhoogd. Binnen Valkenhof werken we inmiddels met Zorg Coördinaten, die samen met het team de verantwoordelijkheid nemen voor de cliënten en de manager voor het team. Valkenhof biedt mij een fijne werkplek, op iedere locatie voel ik me veilig en vertrouwd. Er heerst een warme, gemoedelijke sfeer. Zorg met ’n zachte g.

Wat heeft jou vooral gevormd tot de Verzorgende die je nu bent en waarom?

Ik heb me bij Valkenhof ontwikkeld in mijn beroep, maar ook als persoon. In de zorg werk je in een team waarin de bewoner centraal staat. Als team wordt van je verwacht dat je de juiste zorg geeft, dit doe je door de visie en kernwaardes van Valkenhof te volgen. Alle neuzen dezelfde kant op, maar dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Valkenhof heeft daarom veel geïnvesteerd in coaching en intervisie.

Hoe zie je de toekomst voor dit vak?

Mijn jaren in de zorg zitten er bijna op. Ik hoop voor de huidige generatie dat de toekomst er mooi uit blijft zien, dat er niet alleen tijd is voor verzorgen maar ook voor óntzorgen. Ook hoop ik dat er meer mensen in de zorg willen werken, we hebben de medewerkers hard nodig! Ik heb het prima naar mijn zin bij Valkenhof en heb een goede balans in privé en werk, dit wens ik iedereen.

Afscheid nemen

is met zachte vingers

wat voorbij is dichtdoen

en verpakken

in goede gedachten der herinnering…

 

Deze troostende woorden van dichter Bonhoeffer zijn voor ons allen een steun in de huidige tijd. In de afgelopen maanden hebben we als partners, ouders, familie, vrienden, kennissen, medebewoners, personeel en vrijwilligers afscheid moeten nemen van velen die ons dierbaar zijn. Zij overleden in covid-19 tijd met alle beperkingen die daarbij van kracht waren. Dat doet zeer en maakt ons verdriet extra zwaar.

We willen daarom met elkaar stilstaan bij het leven van onze overledenen en hen respectvol en in dankbaarheid herdenken. Dankbaar dat zij deel uitmaakten van ons leven, dankbaar voor hetgeen ze voor ons betekend hebben. We hebben ervoor gekozen om deze gezamenlijke herdenking zo te organiseren dat  iedereen erbij kan zijn: nabestaanden, medebewoners en hun verwanten, vrienden, kennissen, personeel, vrijwilligers en ieder ander die zich verbonden voelt met Valkenhof. We wensen iedereen veel sterkte in het verwerken van het verdriet en hopen dat met het gezamenlijk  herdenken we de goede gedachten der herinnering voor altijd in onze harten meedragen.

Voor u en ieder ander die zich verbonden voelt is het mogelijk om de herdenking te bekijken vanaf zondag 28 juni 11.00 uur:  valkenhof.nl/herdenkingsdienst

(05-05-2020)
Door Steven Han, voorzitter raad van bestuur Land van Horne, en Charles Laurey, voorzitter raad van bestuur ZuidZorg – medeondertekend door Valkenhof

Iedereen kent de beelden van de intensive cares waar dappere collega’s hun best doen om erg zieke burgers bij te staan en het leven te redden. Velen realiseren zich niet dat buiten de ziekenhuizen ook ruim 400.000 zorgmedewerkers zich elke dag inzetten voor het verzorgen en ondersteunen van kwetsbare burgers. Dit gebeurt zowel in het verpleeghuis als in de wijk, thuis achter de voordeur waar veel ouderen, of mensen met een verstandelijke beperking, zorg krijgen van hun vertrouwde verpleegkundige of verzorgende.

Al deze mensen doen dit al ruim acht weken onder moeilijke omstandigheden. Want ook als er sprake is van coronabesmettingen wordt de zorg gecontinueerd en proberen onze collega’s het leed voor cliënten en hun naasten te verzachten. Terwijl zij dit werk doen, lopen zij zelf ook het risico om besmet te worden en dat geeft onzekerheid, voor henzelf, maar ook voor hun gezin en familie. Onze collega’s realiseren zich dat ze zelf ook hun cliënten kunnen besmetten, en dat valt extra zwaar.

De behoefte aan meer wetenschappelijke kennis over de verspreiding van het virus is groot. Het RIVM is de instantie in Nederland die op basis van de laatste wetenschappelijke inzichten richtlijnen voor zorgverleners ontwikkelt. Zo heeft het RIVM voor gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen in verpleeghuizen en wijkzorg een richtlijn opgesteld waarin wordt aangegeven dat het gebruik van een mondmasker alleen nodig is bij een corona positieve of verdachte cliënt. Hierbij geldt dat de zorgmedewerker zelf geen corona gerelateerde klachten moet hebben. Met andere woorden: preventief gebruik van mondmaskers bij niet-coronacliënten is niet nodig en wordt in het advies van het Outbreak Management Team op 20 april zelfs afgeraden!

Onze zorgmedewerkers werken dus al acht weken in deze situatie en al die tijd hebben wij onze zorg op basis van de richtlijnen van het RIVM uitgevoerd. Wij begrijpen dat het preventief inzetten van een mondmasker bij zowel onze collega’s als bij de cliënten voor een beter gevoel van veiligheid kan zorgen. Tegelijkertijd begrijpen wij echter ook de inhoudelijke argumenten van het RIVM en ook hun zorgen dat het preventief gebruik van mondmaskers een schijnveiligheid teweeg kan brengen en dat door veronachtzaming van de hygiënevoorschriften, de kans op besmettingen juist zou kunnen toenemen.

De druk op preventief gebruik van mondmaskers neemt de laatste weken sterk toe. Diverse collega-zorgorganisaties konden de druk niet weerstaan en zetten de maskers nu in bij iedere cliënt. Deze bestuurders geven aan dat ze hiermee hun verantwoordelijkheid nemen. Maar dat is nog maar de vraag. Het gevolg is namelijk dat de beschermingsmiddelen nu nog schaarser worden. Daarnaast wordt het voor de collega-zorgorganisaties die volgens de RIVM richtlijn werken, nog moeilijker om cliënten en familieleden te overtuigen dat het preventief inzetten van een mondmasker alleen nodig is als er een verdenking op corona bestaat. Verpleegkundigen en verzorgenden (in de wijk) worden inmiddels regelmatig aangesproken op onverantwoord gedrag en de eerste juridische claims zijn ook al binnen.

Nu het openbare leven weer voorzichtig opstart, neemt het publieke debat over het gebruik van mondmaskers toe. In dit debat ligt de richtlijn die het RIVM voor de zorg heeft opgesteld onder vuur. Overwogen wordt om mondmaskers standaard voor contactberoepen zoals kappers en nagelstylisten te verplichten, maar misschien zelfs ook voor alle reizigers in het openbaar vervoer.

In het geval dat onze overheid tot een dergelijk besluit zou komen, stelt u zich dan eens voor hoe dit voor onze sector moet voelen? Twee maanden lang hebben 400.000 zorgmedewerkers met gevaar voor eigen gezondheid hun werk naar eer en geweten gedaan en in één keer gaan alle andere beroepsgroepen en wellicht ook de reizende burger preventief mondkapjes gebruiken. Hoe leg je dit uit aan al die medewerkers? Bovendien zullen we hierdoor waarschijnlijk direct geconfronteerd worden met de tekorten aan beschermingsmiddelen in de zorgsector.

En als de overheid morgen zegt dat de gehele zorgsector dan ook maar preventief mondkapjes moet gaan gebruiken, dan nog hebben wij een groot probleem. 400.000 zorgmedewerkers die allemaal 3-4 mondkapjes per dag nodig hebben komt al gauw neer op ongeveer 1,5 miljoen mondkapjes per dag. Wie kan garanderen dat deze aantallen voor al onze collega’s beschikbaar zijn?

Wie heeft deze mondkapjes eigenlijk het hardst nodig? Wat ons betreft de mensen waar heel Nederland op 12 maart voor heeft geklapt.

Auteurs:
Steven Han, voorzitter raad van bestuur Land van Horne (Limburg en Noord-Brabant)
Charles Laurey, voorzitter raad van bestuur ZuidZorg (Noord-Brabant)

Medeondertekend door de bestuurders van de volgende organisaties:
Actief Zorg
Amalia Zorg
Archipel
Archipel Thuis
BrabantZorg
De Rijnhoven
De Zorgboog
Driezorg
IJsselheem
IVT Thuiszorg
Joris Zorg
La Providence
ORO Zorg en Ondersteuning
Park Zuiderhout
Proteion Rosengaerde
Sint Annaklooster
Sint Jozef Wonen en Zorg
St. Elisabeth Roosendaal
Valkenhof
Zonnehuisgroep IJssel-Vecht
Zorgcentrum Vincent de Paul
Zorgverlening Het Baken