Jannie Martens en Daniëlle Geldens-Bax zijn nu ruim twee jaar actief in hun nieuwe functie. Voorheen werkten ze in de centrale keuken van Valkenhof, op locatie Taxandria. Met het wegvallen van de grote keuken, veranderde hun functie.  

Een spannende overgang
Daniëlle: “Voor ons is er veel veranderd… Van het werken in een groot team in onze veilige haven (de keuken), gingen we ineens de afdelingen op om in de huiskamers kookactiviteiten te organiseren. Best spannend….we waren nog nooit op de afdelingen geweest en hadden totaal geen ervaring hierin. Maar eigenlijk vonden we het al heel snel superleuk! De reacties van het zorgpersoneel en de cliënten deden ons goed.” 

Meer dan koken alleen
Vanwege corona zagen de activiteiten er een tijd anders uit en mede daardoor waren ze niet meer zo zichtbaar en hoorden ze steeds vaker ‘wat doen jullie eigenlijk?’ en ‘wie zijn jullie?’. Jannie: “Dat was nooit echt duidelijk en we hadden ook geen naam. Daar komt nu verandering in: wij zijn vanaf nu de Bourgondische Brigade en wij doen meer dan koken alleen. Wij zorgen namelijk voor een gezellige activiteit, geur- en smaakbeleving, een praatje en wat actie en sfeer in de huiskamers van alle afdelingen. Met als resultaat iets lekkers voor de lunch of bij de koffie. We gaan nog veel meer doen: seizoensproducten verwerken, zorgen voor een lekker tussendoortje en we willen onze bewoners en collega’s echt mee gaan nemen in onze activiteiten.” 

Herkenbaar voor iedereen
Ook hebben ze altijd het Bourgondisch hof verzorgd, ook wel bekend als ‘Uit eten in eigen huis’. “Wij hopen dat we dit ook snel weer kunnen starten, zodat we weer dat gezellige avondje uit kunnen verzorgen voor onze cliënten en familie. Bij onze nieuwe naam hoort ook een mooi logo, die komt op onze nieuwe dienstkleding zodat we echt herkenbaar zijn, aldus Daniëlle.” 

Monique Schaap, Carla Sies en Sovanna Moree zijn werkzaam als zorghulp op De Vlasgaard, afdeling 2.  Monique: “Ik ben samen met Carla en Sovanna het vaste gezicht in de keuken op onze afdeling, dat werkt heel prettig. Iedereen helpt elkaar, van de huishoudelijke dienst tot de verzorgende, we zijn allemaal gelijk en hebben één doel: het beste voor ‘onze’ bewoners. Na zeven jaar als huishoudelijk medewerkster te hebben gewerkt op de Vlasgaard, ben ik sinds vorig jaar als zorghulp gaan werken. Ik wilde meer contact met de bewoners en meer weten over dementie. Met het brede scala aan (interne) opleidingen die Valkenhof aanbiedt ben ik omgeschoold. Ik kan zelfs nog verder doorleren/groeien! Het werken als zorghulp bevalt me ontzettend goed. Het voelt niet als werk, maar alsof ik iedere keer weer op visite kom bij de mensen. Ik zorg ervoor dat de bewoners zich veilig en thuis voelen!” 

Zorg én welbevinden, even belangrijk
Sovanna: “Als je bij Valkenhof wilt werken, dan wil je graag met mensen werken! Zeker in de psychogeriatrische verpleeghuiszorg, waar wij in werken, is het belangrijk dat je geduld hebt… Zodat je de nodige aandacht kunt geven aan de bewoners. Wanneer jij zelf een keer een slechte dag hebt, mag je je eigen frustraties niet afreageren op de bewoners, je hoort altijd vriendelijk te zijn! Het allerleukste aan mijn werk vind ik de bewoners! Maar ook de voldoening die ik uit dit werk haal. Wat voor mij belangrijk is, is niet alleen de soort zorg die ik aan de bewoners bied, maar ook het welbevinden van deze ouderen. De bewoner staat altijd centraal! En het sociale aspect… Soms zijn het één op één gesprekken die de basis voor een sterke band creëren. Het komt ook regelmatig voor dat je afscheid moet nemen van een bewoner, dit hoort er helaas ook bij. Ik blijf dit werk heel graag doen, vooral door de dankbaarheid en waardering van de ouderen. Dit laten ze ons merken door regelmatig complimenten te geven, zoals: ‘wat ben je een schat’, of ‘je zorgt goed voor ons’. Werken bij Valkenhof is gewoon ontzettend leuk!“ 

Vriendschappen tussen bewoners
Monique: Het is zo fijn om te zien hoe ”vriendschappen” tussen bewoners ontstaan. Hoe ze samen aan tafel de maaltijden nuttigen en vervolgens gezellig in de zithoek gaan zitten met een kopje koffie en elkaar van alles vertellen over vroeger. En als de één naar bed gaat, wensen ze de ander een goede nachtrust en spreken ze af om elkaar de volgende dag weer zien. Geen dag of dienst is hetzelfde en dat maakt het leuk voor mij! Je leert wat mevrouw A lekker vindt op haar boterham of wat haar buurman het liefste eet bij het avondeten. De overbuurvrouw vertelt over haar kinderen en kleinkinderen, terwijl ik voor haar een kopje koffie inschenk met een extra schepje suiker, want dat vindt ze het lekkerst. Mooi om te zien hoe er intens wordt genoten van de momenten dat de (klein)kinderen langskomen. En mijn aanwezigheid doet ook veel voor de mensen. Dat hoor, zie en voel ik en daar haal ik mijn voldoening uit.”

Waarom werken op een PG-afdeling bij Valkenhof?
“Daar kan ik wel een paar mooie antwoorden op geven, je maakt zoveel mee op een dag!”, aldus Carla. 

• Ik zie een bewoonster een XL-appelflap met haar kind en kleinkind eten, terwijl ik haar een half uur daarvoor nog suikervrije hagelslag gaf om gewicht te verliezen. 
• In een rollator vind ik toch weer drie kwijt gewaande dessertschaaltjes. 
• Mijn collega vindt het gebit van mevr. E. in de broekzak van de heer H. 
• Om 09.00 uur bied ik een bewoonster haar vierde kop koffie aan, omdat ze die dag nog helemaal niets heeft gehad. 
• De bril van een bewoner vind ik in een kussen helemaal achter in een kast. 
• Ik vertel een bewoner dat hij rustig kan ontbijten omdat het zondag is en hij niet op zijn werk verwacht wordt. 
• Een bewoonster wenst mij een fijne avond als ik naar huis ga. 
• Ik ga met een gerust hart naar huis, omdat mijn collega’s mijn taken voortzetten! 

Lucien Kuijsten is 41 jaar oud en woont samen met zijn vrouw Miranda en zijn kinderen Roan (11 jaar) en Elin (8 jaar) in Best. Januari 2021 is hij begonnen met de opleiding Verzorgende IG/MZ niveau 3. Lucien: “Hartstikke spannend natuurlijk, want ik werkte ruim 20 jaar op kantoor in de grafische industrie. Dus alles wat ik weet van drukwerk, machines en commercie, daar heb ik nu niet zoveel meer aan. Ik heb geen zorgachtergrond en moet dus alles van A–Z gaan leren.” 

”De zorg is echt iets voor jou, waarom doe je er niets mee?!”
“De koek in de grafische industrie was gewoon op voor mij. Dat gevoel had ik al langer, maar ik deed er niets mee. Afgelopen zomer had ik geen baan en daardoor kon ik me, samen met een loopbaanadviseur, gaan verdiepen in wat ik nu echt graag zou willen en kunnen. De zorg speelde al langer door mijn hoofd en na meerdere gesprekken kwam dit ook bij het loopbaanadvies naar boven. Eerst durfde ik mezelf er niet helemaal aan over te geven, totdat mijn vrouw zei: ”De zorg is echt iets voor jou, waarom doe je er niets mee?!” Dit was het laatste zetje wat ik nodig had en zo ben ik bij Valkenhof terecht gekomen.” 

Veel eerder moeten doen
“Als ik nu de vraag krijg: “Bevalt het?”, dan kan ik volmondig zeggen dat ik dit veel eerder had moeten doen. Dus ja, het bevalt mij heel erg goed. Dit heb ik natuurlijk ook te danken aan het team van De Lauden (locatie De Bogen) waar ik mijn eerste jaar doorbreng. Hier krijg ik alle ruimte om te wennen, te ontdekken en te leren. En dat op een manier waarbij ik me echt welkom voel en onderdeel ben van het team. Dat maakt het vroege opstaan en de weekenddiensten (die ik natuurlijk niet gewend was) wel goed!”, aldus Lucien. 

Mannen in de zorg
Lucien: “In de zorg werken niet veel mannen, dat is jammer. Het moet je wel liggen natuurlijk, maar dat geldt voor alles. Eigenlijk maakt het niet veel uit of je een man of een vrouw bent. Ik merk in de dagelijkse zorg niet dat bewoners anders op mij reageren omdat ik een man ben.” 

De eerste indrukken die Lucien van Valkenhof had waren al goed (anders was hij natuurlijk niet gestart, zegt hij) en nog steeds is hij positief. “De communicatie verloopt goed en helder, dat vind ik fijn. Het gevoel van “erbij horen” waar ik het eerder over had, is heel sterk en de mogelijkheden om te kunnen leren zijn ruim aanwezig. Ik hoop nog lang bij Valkenhof te werken en misschien wil ik uiteindelijk nog verder gaan als verpleegkundige. Maar eerst deze opleiding maar eens afronden! Hopelijk heb ik een paar mannen (of vrouwen) kunnen overtuigen en wie weet lopen we elkaar nog tegen het lijf of werken we volgend schooljaar wel samen, het zou zomaar kunnen!” 

We spreken met Sana’a Rosalina (40 jaar), alleenstaande moeder van vier kinderen en woonachtig in Tilburg. Zij werkt als Helpende bij de Bogen/Den Haagacker. Sana’a: “Ik ben geboren op Curaçao, daar opgegroeid en op mijn 16e naar Nederland verhuisd. Ik dacht eerst dat ik dierenarts wilde worden, vanwege mijn liefde voor dieren en mijn zorgzaamheid. Later besefte ik dat ik toch liever met mensen wilde gaan werken. Andere mensen helpen, dat vind ik fijn!”

Veel meegemaakt, veel geleerd…  
Sana’a had leerproblemen en heeft daardoor haar mavo diploma in delen behaald via de avondschool. Daarna is ze begonnen aan de opleiding helpende, maar deze heeft ze destijds niet afgerond. Sana’a: “Op mijn 21e werd ik moeder en ben ik gestopt met de opleiding. Ik heb in die tijd verschillende fabrieksbanen gehad. In 2004 heb ik de studie weer opgepakt en in 2006 mijn diploma helpende behaald. Trots was ik! Daarna heb ik nog wat tegenslag gehad, maar door al mijn levenservaring ben ik de persoon geworden die ik nu ben. Mentaal ben ik heel sterk en ik weet nu wat ik wil in het leven.” 

De start bij Valkenhof
“In 2018 ben ik als zzp’er gaan werken, zodat ik meer tijd had voor mijn kinderen. In januari 2020 startte ik als zzp’er binnen Valkenhof, als helpende plus in de nachtdienst. Dit is mij zeer goed bevallen, ik voelde me gelijk thuis! Leuke collega’s, goeie samenwerking, prettige communicatie, veel empathie voor elkaar… Dit is allemaal heel belangrijk voor mij. 
Ook de houding van de managers en hun manier van communicatie vind ik erg fijn! Daarom heb ik besloten om bij Valkenhof in dienst te komen.”

Als de tijd rijp is…
In de toekomst wil Sana’a zich verder ontwikkelen. Als de tijd rijp is, hoopt ze zich te kunnen ontwikkelen tot een Verzorgende IG. Ook zou ze ooit nog mensen willen gaan coachen die in het verleden hetzelfde hebben meegemaakt. “Misschien kan ik mensen helpen om hun leven weer te herpakken, dit is een droom voor de toekomst. Ik werk dit jaar 15 jaar in de zorg. Het verzorgen van mensen doe ik met liefde en plezier en ook een luisterend oor bieden en een praatje maken hoort erbij! Het zorgen voor een lach op het gezicht van onze cliënten in minder leuke dagen doet mij goed! Werken binnen Valkenhof bevalt mij heel goed en ik kan het iedereen aanraden!  Wil jij onze collega worden? Niet te veel nadenken, gewoon DOEN!”, aldus Sana’a. 

“Mijn naam is Richard Maas, 56 jaar oud. Vroeger werkte ik als meubelmaker in de interieurbouw en keukenbranche. Daarna heb ik nog een tijd door Europa gezworven als internationaal vrachtwagenchauffeur en sinds 2012 werk ik bij Valkenhof.”

Je zegt dat je hart bij de zorg ligt, hoe komt dat zo?
“Mijn vrouw en kinderen werken in de zorg en ik heb een dochter die in een woongroep bij Lunet Zorg woont. Hier heb ik jarenlang (vrijwillig) als klusjesman gewerkt. Verder kom ik op voor mijn medemens.”

Technisch inzicht en creativiteit, het zit in de genen… 
“Ik heb mijn eigen huis, een woonboerderij, vanaf de fundering opgebouwd. De interesse voor het klussen, en vooral de creativiteit, heb ik te danken aan mijn vader. Hij was aannemer en bedacht ook altijd mooie dingen en creatieve oplossingen voor elk probleem. Ik zeg altijd: Ik zoek de vraagtekens op! Net als hij altijd deed”.  

Werken als medewerker gebouwenbeheer bij Valkenhof, vertel eens?
“Mijn werk is ontzettend belangrijk voor mij, ik haal er veel voldoening uit. Heerlijk als ik bijvoorbeeld iets voor bewoners heb gerepareerd of een van mijn ideeën heb kunnen uitvoeren. Mijn werkzaamheden zijn heel divers! Denk aan legionellabeheersing, het uitvoeren van kleine technische reparaties in en rondom het gebouw en het onderhouden van apparatuur. Laatst heb ik in de linnenkamer drie lampenarmaturen gemaakt van fietswielen met kledinghaken. Ook hebben we op verschillende afdelingen aircodoorgangen in raampanelen gemaakt en de vaatwassers voorzien van extra rvs-filters om verstoppingen definitief op te lossen. 

Wat ik ook graag doe, is het helpen van bewoners. Zo heb ik bijvoorbeeld een oud Afrikaans houten beeld dat in tientallen stukken was gevallen, gerepareerd met behulp van spuit en naald. Dat maakte de bewoner weer gelukkig! We verzinnen oplossingen voor van alles, elke dag zijn er weer nieuwe uitdagingen. Ik ben absoluut voorstander van materialen en spullen een ‘tweede kans’ te geven en niet zomaar weg te gooien of nieuw aan te schaffen. Externe leveranciers laten we pas een klus klaren als we er zelf echt niet uitkomen. Die kans en het vertrouwen krijgen we van Valkenhof, dat voelt goed. Gelukkig heb ik fijne én kundige collega’s, samen komen we er vaak wel uit. Ook regelen we onderling het rooster en het plannen van onze vakantiedagen. Daar heeft onze manager geen omkijken naar.”

Geven is mooier dan krijgen
“Kortom, een fantastische job waar ik al mijn creativiteit in kwijt kan. En wat ook fijn is, altijd goed gereedschap! Nooit problemen dat iets niet kan omdat er gewoonweg geen financiën voor zijn. En het belangrijkste… Iets voor een ander doen geeft mij veel voldoening en waardering. Zeker onder het motto “geven is mooier dan krijgen.”

Jolanda Magielse – van der Laak is 50 jaar oud en volgt met veel plezier de BBL-opleiding Verzorgende IG/MZ bij Valkenhof. Jolanda zit nu in haar tweede leerjaar.

Doen wat je echt wilt
Jolanda: “Ik werk voor Valkenhof en combineer studie met werk. Ik heb bewust gekozen voor een carrièreswitch, omdat ik meer voor de medemens kan en wil betekenen. Ook ben ik verzekerd van werk tot aan mijn pensioen, dit geeft mij persoonlijk veel rust! Maar ik doe nu vooral dat wat ik écht wil en waar ik volledig achtersta. Ik ben inderdaad niet meer de allerjongste student, maar ik heb geen moment spijt gehad van deze stap. Eén dag in de week ga ik naar school. Een gemêleerde klas qua leeftijd, veel interactie en we delen onze ervaringen. Hier heb je een extra klankbord. We helpen en stimuleren elkaar en brengen theorie meteen in praktijk. Iedereen heeft hetzelfde doel: afstuderen als Verzorgende IG/MZ.”

De tijd vliegt
“Gedurende het eerste studiejaar heb ik op locatie Kempenhof afdeling 3 gewerkt. Hier was iedereen bereid om mij te helpen. Collega’s gaven mij de tijd om te leren en ik kreeg antwoord op al mijn vragen. Ik stel mezelf altijd kwetsbaar op, zodat mijn collega’s weten wie ik ben en dat ik er helemaal voor ga. Ik heb al veel geleerd over de basiszorg en ben nu gestart met verpleegtechnische handelingen. Ook de interactie van het uitwerken van een ziektebeeld en dit koppelen aan de praktijk vind ik heel interessant. Het klinkt heel cliché, maar de maanden vliegen voorbij! Ik ben blij met alle collegialiteit, ik voel me echt opgenomen binnen Valkenhof. Ik leer veel van de feedback die ik krijg, zodat ik kan groeien en ontwikkelen tot een volwaardig Verzorgende.”

Een mooi gesprek met een cliënt, dat maakt mijn dag bijzonder
“De persoonlijke contactmomenten met onze cliënten vind ik heel fijn, ik bouw echt een band met ze op. Terwijl ik met een cliënt in gesprek was over zijn ziektebeeld, kwam een mooie uitspraak voorbij. Ik zei dat overal waar TE voor staat niet goed is. Maar daar was hij het niet mee eens, hij zei: ‘Ik ben gewoon keiTEvreden’. Ook werd ik blij van een compliment van een andere cliënt, die niet snel ‘onbekende’ gezichten accepteert. Na een tijdje zei ze: ‘Jij mag blijven!’ Een heerlijk gevoel geeft dat.”

Er samen iets moois van maken
“Het eerste jaar heb ik succesvol afgerond en sinds oktober 2020 ben ik gestart met het tweede jaar. Door de maatregelen rondom corona krijg ik aangepast onderwijs, de lessen worden tijdelijk online gegeven. Ik werk nu op locatie Leenderhof, zorgteam 1, een pg-afdeling. Heel anders vergeleken met een somatiek afdeling. Een echte uitdaging en geen dag is hetzelfde. Ik ben benieuwd wat dit jaar mij gaat brengen aan nieuwe contacten, kennis en ervaringen. Het werken in de zorg blijft me erg inspireren, zeker ook tijdens deze corona periode. Mooi om samen met de cliënten en collega’s er toch steeds weer iets moois en positiefs van te maken, wat er ook gebeurt!

Ik kan iedereen aanraden om deze opleiding te gaan volgen! Ik hoop dat ik mensen enthousiast heb gemaakt en ze mag begroeten als toekomstig collega binnen Valkenhof!” 

We spreken met Greet Janssen, sinds 1 januari 2020 werkzaam als Verzorgende IG bij locatie De Bogen. Greet woont in België, maar werkt al 15 jaar in Nederland.

Greet: “Ik was toe aan een nieuwe uitdaging en stuurde een open sollicitatie naar Valkenhof. Al snel kreeg ik bericht dat ik op gesprek mocht komen. Tijdens het gesprek kon ik aangeven welke doelgroep mijn voorkeur had en hoeveel uren ik zou willen werken. Hier werd rekening mee gehouden, heel fijn! Valkenhof heeft veel locaties, dus we bespraken samen welke locatie en afdeling het beste bij mij zouden passen. Dat bleek locatie De Bogen te zijn en daar was gelukkig ook een vacature!“

Waaruit bestaat jouw baan als Verzorgende?
“Als Verzorgende IG bestaan je taken uit de persoonlijke verzorging van cliënten, het delen van medicatie en verpleegtechnische handelingen zoals injecteren, wondzorg en het plaatsen van een blaaskatheter. Heel afwisselend. Ook loop je artsenvisite en heb je gesprekken met familie en arts om situaties te overleggen. Als een cliënt opgenomen wordt, doe je als IG-er het opnamegesprek. Dit maakt het werk erg leuk! Je moet om kunnen gaan met onverwachte situaties en door de grote verantwoordelijkheid die je hebt komt er soms veel op je af. Dit maakt het werk uitdagend: geen dag is hetzelfde en hierdoor is het nooit saai.”

Hoe is de werksfeer en de collega’s?
“Er hangt een leuke werksfeer hier op De Bogen. Ik ben goed opgenomen in het team, we kunnen op elkaar rekenen en de samenwerking verloopt fijn. We helpen elkaar en er wordt ook veel gelachen, dit vind ik ook erg belangrijk! Het fijn hebben met collega’s en weten wat je aan elkaar hebt.”

Waarom doe jij dit werk?
“Ik krijg een prettig gevoel om de zorg te bieden die de bewoners nodig hebben. De dankbaarheid die je daarvoor terugkrijgt, al is het maar een lach of een blik, dat geeft mij echt voldoening. Helaas ben ik er een tijdje uit geweest vanwege een breuk in mijn voet. Bij terugkomst merkte ik dat de bewoners blij waren om me weer te zien, ze lieten voelen dat ze me écht gemist hadden! Dat vond ik heel leuk.”

Wat zijn de minder prettige kanten van dit werk?
“We hebben regelmatig te maken met verlies. Dit maakt het werk soms moeilijk, maar het mogen bieden van ‘de laatste zorg’ is toch ook erg mooi. Dit is het laatste wat we kunnen doen voor de bewoner en hiermee sluiten we het voor onszelf ook af. In de eerste coronagolf is onze afdeling zwaar getroffen, dit was een zware periode voor ons team. We hadden handen te kort, je kon niet altijd de nodige aandacht geven aan de zieke mensen. Het voelde dan alsof ik tekortschoot. Ook vielen er collega’s uit vanwege het virus, hierdoor was de werkdruk erg hoog. Wij moesten die diensten van ze overnemen. Het was heel moeilijk voor ons om al die lege kamers en plaatsen aan tafel te zien, dit maakte ons erg verdrietig. Hopelijk hoeven we dit niet nog eens mee te maken. Maar wel héél mooi hoe we dit als team hebben doorstaan. Later hebben we met het team een gesprek gehad met de psycholoog om het er uitgebreid over te hebben en het een plaatsje te kunnen geven. Heel emotioneel, maar fijn om dit samen te delen.”